Ακούγοντας πριν λίγο καιρό, ένα podcast με τη συγκεκριμένη ρήση, το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στο ρόλο μου ως μητέρα.
Είναι αυτά που σε βοηθούν να εξελιχθείς.
Που σε πάνε ένα βήμα πιο μπροστά.
Που σου δίνουν τη δυνατότητα να γίνεις καλύτερος, γιατί είσαι σε συνεχόμενη προσπάθεια.
Δεν υπάρχει ταβάνι, πάντα κυνηγάς το καλύτερο.
Οι προκλήσεις της ζωής θα είναι εκεί, πάντα, αμείλικτες και θα μας περιμένουν. Δε μας εμποδίζει κανείς να τις αντιμετωπίσουμε, πέρα από τον ίδιο μας τον εαυτό. Τα εμπόδια είναι αυτά που μας βελτιώνουν. Όταν βγούμε από τη ζώνη άνεσής μας, μόνο καλύτεροι μπορούμε να γίνουμε
Μαθήματα που πρέπει να δώσουμε στα παιδιά μας. Προσπαθώντας καθημερινά, δίνοντας πρώτοι το παράδειγμα, απολαμβάνοντας το ρόλο μας χωρίς γογκισμό και αγκαλιάζοντας κάθε δυσκολία του, ως εφαλτήριο για να γίνουμε καλύτεροι γονείς και άνθρωποι, είμαστε το παράδειγμα προς μίμηση στα παιδιά μας, για όταν θα αντιμετωπίσουν την κάθε δυσκολία στο παρόν και στο μέλλον.
Παράλληλα είναι θεμιτό και ανθρώπινο να αγχωθούμε, να λυπηθούμε, να απογοητευτούμε, να κάνουμε λάθος. Εκεί έγκειται και η πρόκληση! Αγκαλιάζουμε την αποτυχία ως ευκαιρία να μάθουμε. Υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας;
Θα χαρώ να ακούσω την άποψή σου σε αυτές τις σκέψεις!
*photo credit Kristina Paukshtite στο Pexels